De laatste MXGP van 2024, in het Spaanse Cozar, was tekenend voor het seizoen van het Monster Energy Factory MXGP Team. Maxime Renaux – het hele weekend tevergeefs op zoek naar de juiste flow – bleef steken op een negende plaats. Andrea Bonacorsi – die met buikkrampen kreeg af te rekenen – eindigde twaalfde. Al was dat wel genoeg om in extremis nog in de top 10 van het WK te duiken. Knap van de Italiaan. Een kleine opsteker ook voor het team dat dit jaar door ontiegelijk veel blessureleed (zowel Jago Geerts, Maxime Renaux als Calvin Vlaanderen waren/zijn lang out) werd getroffen. “Frustrerend. Maar na regen komt zonneschijn”, kijkt teameigenaar Hans Corvers al vooruit naar 2025
959 MAXIME RENAUX
9DE IN GROTE PRIJS
Race 1: Renaux, op zaterdag zesde in de kwalificatierace, nam een aardige start in de eerste reeks (zevende). Maar al snel ging het mis. Bij de landing van de triple schoof Maxime onderuit. Gelukkig zonder lichamelijke averij, maar hij viel wel terug naar P12. Renaux, een bijtertje pur sang, schoof weer snel op naar de tiende plaats, maar de kloof op zijn voorgangers was groot. Lupino nam hij nog te grazen, Guillod niet. Vier tienden van een seconde kwam Maxime te kort om de Zwitser nog van P8 te stoten.
Race 2: Een matige start van Renaux, die als nummer 9 in de eerste bocht dook. Maar net als in de eerste reeks had hij veel moeite om het goede ritme te vinden op het met stenen bezaaide parcours. Teammaat Bonacorsi kwam al in de eerste ronde voorbij. Maxime probeerde wel, maar geraakte niet in de juiste flow. Iets voorbij halfweg de reeks kon hij nog een plekje opschuiven omdat Bonacorsi het moeilijk kreeg.
Commentaar: “Deze Grote Prijs was een nachtmerrie voor mij. Ik had het hele weekend lang geen ‘connectie’ met het parcours en met mijn motor. Het was van in het begin een survival. Ik kon niet eens pushen. Dat was voor mij best wel een slag in het gezicht. Nu ja, dit zal bij het proces van terugkeren horen, zeker? Ik kan niet anders dan dit accepteren en hard blijven werken. Volgende week, in de Motorcross der Naties, krijg ik een nieuwe kans. Op een circuit dat me een pak beter ligt
132 ANDREA BONACORSI
12DE IN GROTE PRIJS
Race 1: Bonacorsi (negende in de kwalificatierace) nam een schitterende start op zijn YZ450FM. De Italiaan schoof in het kielzog van Prado, Gajser en Seewer mee in de voorste gelederen. Andrea moest in de beginfase Herlings en Forato laten passeren, maar hield dan een tijdje mooi stand op P6. Febvre beet vijf ronden lang zijn tanden stuk op Andrea, die uiteindelijk toch moest buigen voor de Fransman. Bonacorsi was daarna zijn ritme helemaal kwijt, maar kon de zevende plek toch nog vasthouden.
Race 2: Andrea dook in het wiel van Renaux – net binnen de top 10 – in de eerste bocht. De Italiaan nam zijn teammaat meteen te grazen. Tot halfweg de race kon Bonacorsi die plek vrij goed vasthouden. Maar dan deemsterde hij plots helemaal weg. De Italiaan kreeg met felle buikkrampen af te rekenen en moest noodgedwongen het tempo laten zakken. Uiteindelijk viel hij nog terug naar de 14de plaats.
Commentaar: “Ik nam een geweldige start in de eerste reeks, maar kreeg gaandeweg wat last van opgepompte armen. Toen Febvre me passeerde was ik het goede ritme kwijt. Gelukkig kon ik P7 nog vasthouden. In de tweede reeks was mijn start een pak minder, maar kon ik toch snel voorbij Renaux naar de negende plaats. Halfweg de race kreeg ik plots last van buikkrampen waardoor ik heel wat plekken verloor. Twaalfde in de GP: dat is eerder matig. Toch kan ik tevreden terugblikken op mijn WK. Ik ben nog net in de top 10 kunnen duiken. En dat terwijl ik de eerste vier GP’s niet meedeed. Het was een geweldige ervaring. Ik heb veel geleerd en het smaakt vooral naar meer in 2025.”
HANS CORVERS
TEAMEIGENAAR
Als je vijf jaar aan de top van de MX2 hebt meegedraaid en de unieke kans krijgt om naar de MXGP door te schuiven – met drie toprijders dan nog – dan begin je uiteraard met redelijk wat ambitie aan het WK. Maar na twee GP’s waren we al fel gehavend: Geerts lang out, Renaux lang buiten strijd. Daarna was het een kwestie van het seizoen overleven. Al heeft Vlaanderen het schitterend gedaan. Totdat hij op zijn beurt werd aangereden en een knieblessure opliep. Alweer een opdoffer. Weg vierde plaats in het WK. Je moet weten dat we acht jaar op rij altijd iemand in de top 5 van het WK hadden. Nu niet. Dat doet pijn, dat is heel frustrerend. Eén lichtpunt: Bonacorsi. Die gast reed vorig jaar nog in de EMX250 hé! Na vier GP’s in de MX2 werd hij voor de leeuwen gegooid in de MXGP. Maar hij finisht wel tiende in het WK. Heel knap. Ik hoop nu echt dat we alle pech in één jaar verzameld hebben en dat we in 2025 van al die ellende gespaard blijven. Na regen komt zonneschijn hé…”
