Na twee dagen in de duinen van het Empty Quarter zijn Tim en Tom Coronel blij dat ze aan de finish zijn. De 48h-chrono bleek een echte uitdaging waarin mens en machine op de proef zijn gesteld. De eerste dag ging goed voor de broers, tijdens de tweede dag maakten zij wel wat mee. Ze kwamen een paar keer vast te zitten en tijdens de laatste keer werkte de startmotor niet meer van de Century CR6, dat kostte tijd. Daarna besloten Tim en Tom om het iets rustiger aan te doen om zo de problemen te vermijden en te finishen. Zij hebben gewonnen van de duinen in het Empty Quarter.
Op de allereerste duin van deze lange etappe, bleek dat Tim en Tom goed waren voorbereid. “We krijgen een advies qua bandenspanning, maar die was voor de eerste duin al te hoog. Gelukkig hadden we nog een lagere geprogrammeerd en daarmee reden we moeiteloos de duin op. Tijdens die eerste dag vielen we eigenlijk steeds weer van de ene in de andere verbazing van wat we kunnen met de auto,” vertelde Tom.
De navigatie was geen probleem, maar ze misten wel een waypoint tijdens die eerste etappe. “Die misten we echt op 10 meter. Het was een hele hoge duin en hij lag op het topje, ik dacht dat het systeem hem wel zou oppikken, maar net niet. Toen we beneden waren, zagen we ook dat we vanaf de andere kant niet meer omhoog konden. Dus dan maar 15 minuten straf, maar verder ging het goed.”
Eenmaal in het bivak was het rustig, zag Tim: “Er waren maar een handvol motoren en auto’s in dat bivak. We kregen wat eten, hebben nog even om het kampvuur gezeten en zijn toen maar gaan slapen. Vanochtend weer verder, maar het was echt zwaar. We begonnen wel lekker, maar kwamen twee keer vast te zitten en toen moesten we de jacks gebruiken om los te komen. Dat kostte wel wat tijd.”
De derde keer vastzitten duurde nog iets langer, Tim en Tom kwamen in een kleine duinpan te staan en daarbij sloeg de motor af. “En toen deed de startmotor het niet, dan werken ook de jacks niet, dus kun je niks. We hebben daar een goed uur gestaan voordat er iemand was die ons een sleepje kon geven. Die kregen we uiteindelijk van Hennie de Klerk, een Zuid-Afrikaan die we vorig jaar ook hebben geholpen. Maar we moesten 400 meter terug om al het bodywork weer op te halen en op de auto te zetten.”
Daarna besloten Tim en Tom om geen risico te nemen en richting de finish te rijden. “Dat was wel even met samengeknepen billen,” vertelt Tom. “Er waren weinig auto’s om ons heen, dus als de motor af zou slaan, dan moesten we weer lang wachten. Dus we wilden naar de finish toe en dat is gelukt. Wauw, wat een twee dagen waren dit. We hebben gewonnen van het Empty Quarter.”
Ook Tim was blij om aan de finish te zijn: “Wat was ik blij om weer asfalt te zien. Die duinen waren zo hoog en zacht, echt bizar. Soms moesten we om een duin heen rijden of nog een keertje aanzetten om erover te komen. Het was wel een enerverend ritje, maar ik ben blij dat we eruit zijn. Nu naar het bivak en even douchen en opfrissen, dat hebben we wel verdiend.”
Morgen staat de rustdag gepland in Riyadh, dus het team moet nog een aantal kilometer rijden voor ze daar zijn. In Riyadh wordt de auto helemaal nagekeken en wordt alles klaargemaakt voor het restant van de rally.