Op 9 juli ging Nigel Walraven de chicane van het Belgische Zolder circuit in, gooide de Hoegee Suzuki om en gaf teveel gas toen hij de bocht uit reed. Met een forse highsider werd hij van zijn Suzuki afgegooid en belandde tegen de vangrail aan. Hij brak zijn kuit- en scheenbeen en werd meteen naar het ziekenhuis gebracht voor een operatie. Zijn arts was somber over de rest van het seizoen en er restte niks anders dan rust nemen en te herstellen onder begeleiding van zijn fysiotherapeut. Vijf weken later stond er weer een afspraak gepland met de arts en Walraven liep zelf het kantoor binnen met in zijn hand een brief die de arts kon ondertekenen. Gezien het herstel van zijn been en de motivatie die Walraven toonde, kon de arts niets anders dan hem medisch goedkeuren om weer te racen. Intussen had Walraven drie races gemist en had hij niet meer de leiding in het kampioenschap.
Afgelopen weekend stonden twee races gepland in Oschersleben en het team koos ervoor om de dag daarvoor te testen of Walraven fit genoeg zou zijn. Ondanks dat de pijn erg groot was, was zijn motivatie groter en werd er gekozen om te gaan rijden. De motor werd zo afgesteld dat Walraven het minst last had van zijn rechterbeen.
Op vrijdag stond er een vrije training gepland en een kwalificatie. Tijdens de vrije training had Walraven veel last van zijn been en na een aantal ronden koos hij ervoor om rust te nemen.
Het plan voor de kwalificatie was om in drie ronden de snelste tijd neer te zetten en weer binnen te komen. Eenmaal op de baan viel het plan in duigen toen hij in de eerst aantal ronden gehinderd werd door anderen. Uiteindelijk noteerde hij pas in de zesde ronde zijn snelste tijd, wat uiteindelijk ook de snelste tijd van het veld was. Hiermee garandeerde hij zichzelf van de polepositie. Met behulp van zijn team kwam hij van zijn motor af en met krukken ging hij terug naar de trailer om te rusten.
Op zaterdagochtend werd er nog een warmup gereden waarbij de focus was om zijn been zo soepel mogelijk te krijgen.
De start van de eerste race verliep goed, maar Walraven kneep te snel in de rem en liet Schouten voorgaan. In de twee ronden daarna volgde hij Schouten en kon er daarna langs. Walraven probeerde een gat te creëren, wat enigszins lukte, maar zijn achterblijver bleef redelijk in zijn slipstream. Samen reden zij zich los van de rest. De pijn in zijn been werd gaandeweg de race erger, maar Walraven bleef constante tijden rijden en wist Schouten voor te blijven. Walraven gaf de leiding niet meer uit handen en finishte met 0,5 seconden voorsprong.
Voor het starten van de tweede race merkte Walraven het impact van de eerste race op zijn been, maar de winst had hem goede moed gegeven. Met veel pijn startte hij en koos ervoor om niet vol de aanval in te gaan bij de eerste bocht. Hij liet Schouten weer voorbij, maar nam na enkele ronden de kop weer over. Hij vond een ritme waarmee hij zo min mogelijk last had. Dit maal kon Schouten hem niet volgen en wist Walraven naar ruim een seconde voorsprong te rijden. Op het einde zakte het tempo iets, maar had hij nog steeds een seconde voorsprong toen hij voldaan de finishlijn overkwam.
Nigel Walraven:
‘We gingen dit weekend naar Oschersleben om zo min mogelijk punten te verliezen, maar we hadden niet verwacht dat we konden winnen. Het kostte allemaal veel pijn en moeite, maar dat we het maximale aantal punten hebben binnengehaald en weer strijden om de titel, zorgt voor veel rust. Het team had de Suzuki weer tip top in orde na de crash in Zolder en ik wil hen en alle mensen die mij in de afgelopen tijd gesteund hebben, enorm bedanken! We hebben nog drie races te gaan en we gaan er vol voor om die titel binnen te halen.’
In het kampioenschap is Walraven weer 10 punten ingelopen op de koploper en staat nu nog 4 punten achter. De komende drie races zijn in Assen en de eerst volgende is op 23 september.
