Renzo van Emmerik uit Meeuwen heeft op 27 en 28 juli bij de NK SuperCup 1000 wedstrijden op het Franse circuit Dijon-Prenois met een derde plaats in race 1 voor de eerste keer in een Nederlands Kampioenschap-wedstrijd een podiumplek behaald. In race 2 werd een mooie vijfde plek behaald.
Na de flinke valpartij tijdens vorige wedstrijd was de BMW S 1000 RR weer opnieuw opgebouwd. Het was even afwachten of de coureur uit Meeuwen het vertrouwen weer terug zou krijgen om snel met de BWM rond te gaan. Het Circuit de Dijon-Prenois was een uitdagende en niet eenvoudig te leren baan met flinke hoogteverschillen, blinde bochten en een lang recht stuk waar de snelheden bij de 1000cc motoren opliep tot boven de 300 km/uur. Maar bij de vrije trainingen zat hij er al goed bij en na de twee kwalificaties stond hij op de vijfde plek gekwalificeerd.
Bij de start van de eerste race was het zwaar bewolkt. Van Emmerik had een matige start maar kon in de eerste ronde al opklimmen naar de vierde plek. In de pitstraat langs het lange rechte eind bleef het droog maar op andere delen van het circuit begon het af en toe licht te spetteren. De situatie was daardoor lastig in te schatten voor de coureurs maar Van Emmerik kon naar plek drie komen en liep uit op nummer vier. In de wetenschap dat hij zijn eerste NK podium zou kunnen pakken probeerde hij zijn positie te consolideren en na de zenuwslopende laatste paar ronden (zeker voor degenen langs de baan) was die derde plek een feit. De blijdschap was groot en een groot compliment aan Van Emmerik dat hij al in zijn eerste seizoen in het NK SuperCup 1000 een podiumplek wist te behalen. Dat gaf vertrouwen voor race 2.
Renzo van Emmerik: “Ik wist dat race 2 zwaarder zou zijn en er harder gereden zou worden, omdat het weer veel beter was. Toch wist ik weer mee te doen voor het podium. Ik zat in een groep die om plaats twee streed. Ik kon goed meedoen en ik had me al opgewerkt naar plek vier. Het ging het bijna mis toen ik totaal de grip aan de achterzijde verloor en er maar net op kon blijven zitten. Hier verloor ik veel tijd mee en ik moest weer ver achter de groep aansluiten. Ik probeerde het gat weer dicht te rijden maar ik merkte dat mijn achterband het niet meer aankon. Ik moest genoegen nemen met de vijfde plaats.
We gaan nu nog even genieten van het podium en we proberen het zelfde kunstje weer te herhalen eind augustus in Oschersleben!”
