Op de laatste dag van de Dakar Rally 2019 werd Edwin Straver winnaar van de Motul Originals, beter bekend als het kistklassement voor motorrijders die het zonder enige vorm van assistentie doen, met alleen een kistje spullen. Straver kreeg de overwinning min of meer in de schoot geworpen, omdat klassementsleider Mark Tielemans op de voorlaatste dag met tien gebroken ribben uitviel. “Maar ik heb het niet cadeau gekregen”, stelt Straver. “Ik heb er alles voor moeten doen.”
To finish first, you first have to finish. Dat bleek maar weer. Zelfs op de laatste dag van de Dakar moesten er nog deelnemers opgeven en donderden mensen bijna letterlijk van het podium. In de 112 km gebeurde nog zat. Het was wat dat betreft een gewone etappe en zeker geen rondje rond de kerk. “Je moet ook de laatste etappe finishen en ook bij mij had het nog mis kunnen gaan”, zegt Straver. “Ik heb stenen geraakt, vast gestaan in de duinen, ik hoorde voortdurend van alles rammelen aan de motor. Ik was zo bang dat ie nog kapot zou gaan. Ik heb de hele nacht liggen denken of ik het wel goed had gedaan, of ik niets vergeten was, of ik er wel olie in had gedaan.”
De finish halen was het belangrijkste doel dat de 47-jarige onderhoudsmonteur uit het Brabantse Rijswijk steeds voor ogen hield. Het klassement was bijzaak. “Ik heb op 70 procent gereden, op aankomen, en blijkbaar werkt dat. Ik heb vast wel sneller gereden dan vorig jaar, toen het allemaal nieuw voor me was. Daardoor was ik vaak ook eerder binnen en had ik meer tijd voor alles en meer rust. Alles ging makkelijker, soepeler.”
Uiteraard had ook Straver mindere dagen, maar daar hield hij rekening mee. Hij probeerde ook niet om verloren tijd goed te maken; hij weet dat dat meestal het tegenovergestelde effect heeft. “Als ik geen vertrouwen had, draaide ik het gas dicht. Als het vertrouwen terug was, schroefde ik het tempo weer op. Langzamer rijden werkt niet in de woestijn, maar je moet wel een tempo vinden waarbij je je prettig voelt. Vandaag ging het ook niet vanzelf. Tot halverwege de laatste proef reed ik met stront in mijn broek. Pas de laatste 50 kilometer kon ik de spanning loslaten en ging het beter.”
Door het winnen van het kistklassement heeft Straver zijn inschrijfgeld voor de Dakar voor volgend jaar al bijna terugverdiend, maar of dat er van komt, daar moet hij nog eens goed over nadenken. “Eerst dit allemaal maar eens laten bezinken, een feestje vieren en dan kijken wat het me gebracht heeft. Over volgend jaar ga ik daarna eens nadenken
