Het heeft even geduurd, maar in de achtste etappe van de Africa Eco Race kregen de deelnemers dan toch de duinen waar ze voor gekomen waren. Jan van de Laar genoot met volle teugen en boekte bovendien een uitstekend resultaat. “We waren het zesde voertuig in het bivak, en de eerste truck na Gerard de Rooy. Dat heb ik echt nog nooit meegemaakt.”
Van de Laar kwam met de dertiende tijd in de etapperangschikking te staan, op drie kwartier achter De Rooy en een uur en 12 minuten op etappewinnaar Mathieu Serradori. In het klassement schoof hij een plaatsje op naar 13 algemeen.
In de etappe voelde Van de Laar wel al dat het lekker ging, maar dat het zo goed zou zijn, had hij niet verwacht. “We zijn vrijwel niemand tegengekomen onderweg. We hebben ook niemand vast zien staan of zo. Maar ja, die duinpannen waren zo diep, daar kon je met gemak een paar trucks in verstoppen.”
De etappe herbergde een paar snellere stukken, en drie partijen zand. Vooral de middelste was indrukwekkend. Niet omdat de duinen zo hoog waren, want dat viel wel mee, maar omdat het zand zo mul en zacht was. “Het leek wel water. Zulk zacht zand; ik wist niet dat het bestond. We hebben serieus moeten werken om er doorheen te komen. Gelukkig hebben we niet vastgestaan. Ik denk dat er veel hebben staan graven.”
Voor de chauffeur was het hard werken in de achtste etappe, maar ook navigator Ben van de Laar moest aan de bak. Een weg banen door de duinen gebeurt op kompaskoers, maar een rechte lijn aanhouden is niet mogelijk. De gemiddelde richting aanhouden en op de juiste momenten corrigeren is dus belangrijk. Voor monteur Dolf Huijgens was het zaak de bandenspanning heel precies in de gaten te houden en bij te stellen waar nodig. “Daar heeft hij zijn handen aan vol gehad”, zegt Van de Laar. “Alleen deed de communicatieapparatuur van Dolf het niet, dus hij moest vijf uur zijn mond houden.”
Ook voor morgen staan er duinen op het programma. De negende etappe telt 340 kilometer, waarvan volgens de organisatie zo’n 100 kilometer duinen
