Gisteren was een mooie etappe; 350 kilometer, waarvan zo’n 200 kilometer duinen, althans dat werd vooral verteld. Deze duinen bleken heel bijzonder te zijn: langzaam liepen de zandbulten naar boven om vervolgens super steil, meer dan 60 graden / 50-60 meter, naar beneden te vallen. Stond je bovenaan zo’n duin, dan keek je een diep gat.
Halverwege was Isidre Esteve Pujol over de kop gegaan. Deze Spanjaard is al jaren een bekende van Maik: “Al jaren knok ik met hem in Dakar om de plekken. Dan wint hij weer eens, dan ik. Ook dit jaar weer: gisteren stond hij 30e, ik 31e. Elke Dakar begint ook altijd met de uitdaging over en weer hoe dit jaar gaat lopen, dat is natuurlijk prachtig. Pujol was net gerold voor dat wij arriveerden. Geen enkele twijfel: meteen gestopt, hem weer overeind getrokken en door met de geit. Hij is inmiddels ook weer binnen.”
In theorie krijg je van de organisatie de tijd die je aan zo’n hulpactie besteed hebt gecompenseerd. In praktijk loopt het vaak anders. Maik vertelt daarover: “Vanavond zijn we even naar de organisatie geweest, de nodige formulieren ingevuld om de tijd terug te krijgen en nu is het afwachten. Ik gok erop dat ik het kan vergeten, tenzij ik er veel tijd aan ga besteden, maar daar hebben we niet zoveel zin in. Het belangrijkste is natuurlijk dat Pujol geholpen is.”
Gisteren zijn Maik en Rob als 39e gefinished en in het algemeen klassement staan ze op de 31e plaats. Vandaag is de “afknijpdag” voor de rustdag. Traditioneel is dit een zware dag omdat je als deelnemer eigenlijk een dag extra hebt om binnen te komen. Ook dit jaar zal dat zo zijn met ruim 478 kilometer proef en zo’n 360 kilometer verbinding. Maik: “Dan hebben we aan de finish in ieder geval het gevoel dat we het verdiend hebben!”
Maandag ontvang je een nieuwe update met daarin de nabeschouwingen van etappes 6 en 7.
