Een klapband op topsnelheid leverde een hachelijk moment op voor de Rainbow-equipe van Gerrit van Werven in de tweede etappe van de Morocco Desert Challenge. Toen de band zich niet zonder slag of stoot liet wisselen, probeerde Van Werven ‘m los te krijgen door er een flinke schop tegen te geven. “Gewoonlijk draag ik schoenen met stalen neuzen. Ik was even vergeten dat ik nu raceschoentjes aan had. Nu doet mijn grote teen zoveel pijn dat ik zo maar eventjes langs de dokter ga.”
De klapband en later ook nog een langzaam leeglopende achterband maakten dat Van Werven op iets lagere snelheid door het grootste deel van de 400 kilometer lange etappe reed. Dat leverde toch nog een voorlopig 23ste plaats op. Teamgenoot Gerrit Zuurmond reed zonder noemenswaardige problemen naar de vijftiende tijd.
Door wat probleempjes op de eerste dag startte Van Werven wat verder naar achter, maar op het snelle terrein boekte hij flink vooruitgang. “Binnen de kortste keren hadden we vier trucks en een stuk of vijftien jeeps te pakken”, vertelt Van Werven. “Na een goede 120 kilometer klapte de band rechtsvoor. We reden op topsnelheid, maar ik kon de Ginaf gelukkig overeind houden en voorkomen dat ie op zijn kant ging.”
Het wisselen van de band ging niet van harte en eenmaal weer onderweg bleek de band rechtsachter langzaam leeg te lopen. “We moesten nog 60 kilometer tot de stop voor de lunch. Dat hebben we gered door de band rijdend bij te pompen, maar op volle snelheid kon ik natuurlijk niet meer.”
Ook in de laatste 180 kilometer, na de ravitaillering, durfde Van Werven niet harder dan 100, 110 kilometer te rijden. “Ik had geen reservebanden meer, dus dan neem ik ook geen risico’s meer. Veilig aankomen in het bivak is dan het belangrijkste.”
