Blazend en puffend kwam Edwin Straver in het bivak in San Juan de Marcona aan, na 336 pittige kilometers. “Niet dat ik nou zo’n goeie rijder ben, maar de mindere rijders gaan echt sneuvelen op deze etappe”, vreesde Straver voor zijn collega’s.
Met de 35ste tijd was Straver de tweede Nederlandse motorrijder aan de finish, achter collega-kistrijder Mark Tielemans. “Het was serieus heftig”, vertelde Straver. “De eerste 60 km waren het heel zware, hoge duinen. Het was worstelen, dus voor mensen die toch al moeite hebben met duinen, wordt het bar moeilijk.”
Het was sowieso een extreem lange dag met meer dan 800 km in totaal. De motorrijders legden daarvan zaterdagavond al een deel verbinding af en brachten de nacht door in een soort extra marathonbivak. “Een voetbalstadionnetje met een tentzeil er overheen. Was best te doen.”
In alle vroegte reden zij het laatste stuk liaison naar de start van de proef, die meteen de duinen in ging. Voor de motorrijders was er bovendien een extra lus door de duinen, die er voor de auto’s en trucks niet was. Straver kwam daar goed doorheen. “Ik ben eigenlijk door de hele etappe wel goed heen gekomen”, analyseerde hij.
In het kistklassement kroop Straver naar de derde plaats. Daar wilde hij het voorlopig nog niet over hebben. “Pas op de voorlaatste of laatste dag ga ik daar naar kijken. Eigenlijk wil ik het voor die tijd nog niet weten, want zelfs op de laatste dag kan er nog van alles gebeuren.”
